مارال و دلنوشته هاش

و ما چیزها را چند بار از دست می‌دهیم، گاهی حتی بدون آنکه قبل از آن هم هیچ وقت درست و کافی داشته بوده باشیمشان و پیوسته در حال از دست دادنشان هستیم، از لبخندهایمان، کلمه‌هایمان، آدم‌هایمان، از دلخوشی‌های کوچکمان که روزی برای ما بودند و حالا تنها شکل نامعلومی از خاطراتی از دست رونده برای ما باقی مانده‌اند، تلاشی هر روزه برای به یاد آوردن و فراموش نکردن و از دست ندادن چیزهایی که دیگر از دست رفته‌اند و آدم غیر از تمام آن چیزهای از دست رفته، چیز دیگری برای نگه‌داشتن و ذوقی برای دوباره به دست آوردنشان ندارد، یک از دست دادن آرام و کند و طولانی که زود میگذرد